آرزوی مادرم

[nepo]

در باب آرزوی مادرم...

مادرم روزی هشتصد و شصت و هفت هزار بار می گوید ازدواج کنم!... و بی شک اگر من روزی با مردی ازدواج کنم که با هم به مهمانی های احمقانه ای برویم که مردان یک طرف جمع شوند و از سیاست و کار و فوتبال بگویند و زنان یک طرف دیگر جمع شوند و از پدیکور و مانیکور و انواع و اقسام رژیم غذایی و ساکشن و پروتز لب و جک های . . . و چگونگی شوهرهایشان در رختخواب و سریال های ترکیه ای ماهواره و خرم خاتون حرف بزنند، خودم را آتش می زنم!!!


مادر من، عزیز دلم، اگر مردی را پیدا کردی که با من به دوچرخه سواری و تئاتر دیدن و کنسرت رفتن و فیلم دیدن و آهنگ های (غیر پاپ) دانلود کردن و شعر و کتاب خواندن و کافه رفتن و شب گردی های بی هوا و سفر های بی هوا با کوله پشتی و عکاسی و نقاشی و سر به سر همگذاشتن و دیوانه بازی هایی از این دست زد، و آنقدر به با هم بودنمان ایمان داشت که به زمین و زمان و هر پشه ی نَری که از دور و برم رد میشود گیر نداد، و به من احساس "رفیق" بودن داد و نه تنها احساس "زن" بودن، طوری که تمام دنیا به رفاقت و رابطه مان حسودی شان شد و مجبور شدیم برای چشم نظرهایشان هر روز اسفند دود کنیم، آن وقت شاید یک فکری برای رسیدنت به آرزویت کردم! و ازدواج به جای اینکه سندِ با هم بودنِ "من" و "او" باشد، سندِ با هم بودن دو ایل و طایفه و حرف و حدیث هایشان و احتمالا همان مهمانی های احمقانه و غرق

شدن در باتلاقِ خرج و مخارج و روزمرگیِ محض ست، احتمالا هرگز به آرزویت نخواهی رسید. مرا ببخش.

[nepo]

قسمتی که نویسنده ابراز نارضایتی کرده از سبک زندگی برخی مردم که مثل بید، باد روزگار تکانشون می ده برام لذت بخش بود
اما نویسنده هنوز معنای تاهل و زوجیت رو درک نکرده؛ معنای مدنظر خدارو می گم.
ما خودمحور نباید باشیم؛ یعنی نباید بگوییم من این طور می خواهم، بلکه باید و باید و باید خدامحور باشیم، یعنی من آن گونه باشم که خدا می پسندد.
همه ی مشکلات آدمیان در همینه که خدامحوری رو در پیش نگرفتن. از خودمون شروع کنیم.

این تصاویر که بدون پوشش اسلامی هستن رو نذارید.

ممنون بابت نظرتون،

عکسا مشکلی نداره ، یه خانوم بدون روسری ک مشکل نمیشه

اساس مشکل یه جاهای دیگه ست

بحث خدامحوری یا هر چیز دیگه یی نیست

بحث اینه که هر ادمی یه حقی داره توو زندگیش ،